De affiche van FUTUR SIMPLE van regisseur Stef de Paepe heb ik van tevoren gelezen maar eerlijk gezegd ben ik daar niet heel veel wijzer van geworden. De voorstelling vertelt het verhaal van verschillende jongeren uit Congo en is naar eigen zeggen ´Speels, hard, energiek, pakkend. Net als elke jongmens. Waar dan ook.´ Dat belooft wat. Het maar over me heen laten komen is het beste, zo besluit ik. Op donderdagavond 2 maart zitten we (Eva-Lien, Ward, Milou, en ondergetekende, een nieuwkomer bij Wolf) samen in de maan aan de Minderbroederslei.
De Congolese burgeroorlog speelt zich grotendeels af in de democratische republiek Congo maar omdat er nog negen Afrikaanse landen bij betrokken zijn, wordt het ook wel eens de Afrikaanse wereldoorlog genoemd. Het conflict heeft sinds 1998 al zo’n 3,8 miljoen mensen het leven gekost. Miljoenen anderen vluchtten voor het geweld. De verhalen van Congolese jongeren, en daarmee het geweld, staat centraal in de voorstelling.
De voorstelling wordt gebracht als benefietshow waar geld opgehaald wordt voor ‘ons zwartjes’. De toon van de avond was gelijk gezet. De ironie druipt er soms vanaf, maar is zeer welkom. Wat volgt is iets wat je bij benefietshows vaak ziet: waargebeurde verhalen, al zijn het dit keer vier acteurs die de op waarheid gebeurde verhalen brengen. Verhalen over verkrachting, over ongewenste zwangerschappen en kindsoldaten.
Dat klinkt zwaar, maar echt zwaar wordt de voorstelling nooit. Er wordt namelijk niet alleen verteld, maar ook gedanst en gemusiceerd, met zo nu en dan een grap.
Ook fijn is dat er niet alleen voor het publiek wordt gespeeld maar vooral ook met. Zo moesten we raden ‘hoelang een zwarte vrouw (in andere grappen ook wel ‘de neger’ genoemd) haar kak in kan houden’. Als het antwoord volgt, wordt voorzichtig gelachen. Met een soort schuldgevoel nadien.
De acteurs hebben een connectie en vullen elkaar perfect aan en dat merk je. Het is ontzettend fijn om naar te kijken. Het is confronterend, maar nooit pijnlijk en het is hard maar nooit beschuldigend. Bij vlagen is het ongemakkelijk maar dat hoort denk ik bij het thema.
Vergeet vooral niet te doneren op 000 000000 999 (‘drie maal nul, zes maal nul, drie maal negen’).